Lieve allemaal,

Het is alweer eventjes geleden dat ik heb geschreven.. tijd voor een nieuw verhaaltje! En zoals de titel al zegt.. Bezoekjes uit Nederland en eigenlijk niet alleen uit Nederland..

Zondagavond kwam papa aan met het vliegtuig. We hadden afgesproken dat papa naar onze bestemming zou komen van dat weekend (twee uurtjes met de taxi), zodat we sowieso samen nog iets leuks konden doen. Toen we hadden geregeld om de zaterdag te werken in plaats van de dinsdag, kwam er ineens een leuke verrassing in ons op. We gingen papa ophalen, zonder dat hij hier ook maar iets van zou weten! Nadat we het adres hadden doorgegeven en zogenaamd een taxi hadden geregeld zou papa over enkele uurtjes aankomen. We hadden een klein bordje gemaakt met HANS BALTUSSEN (zie foto’s) en daar stonden we dan. Papa kwam nietsvermoedend aangelopen.. en 3x moest ie kijken.. huuuuuuh.. neeeee.. dit was niet afgesproken!! Dat was zo’n leuk moment!! Erg speciaal op pap zo te mogen ontvangen aan de andere kant van de wereld. We hebben papa meteen de community kunnen laten zien en zijn na wat kletsen naar bed gegaan. De volgende dag stonden we weer vroeg op voor de busreis naar Moalboal en Oslob. Het voelde aan het begin heel onwerkelijk maar ook weer heel normaal dat papa er gewoon bij liep. Dat ging zo snel! We hebben dit weekend heeel veel bijgekletst en uiteindelijk met de walvishaaien gezwommen. Acht meter lange beesten die écht geen 4 meter van ons af zwommen (dat wat wel de bedoeling was). Ze hadden echt een grote mond en van die dikke zwarte stippen op het lichaam. Na een halfuurtje zwemmen was onze tijd alweer verstreken en belandden we gelukkig helemaal compleet en heel op het bootje. ’s Avonds hebben we gezellig wat gedronken en gekaart aan het water. En zoals pap zou zeggen: ‘Wat hadden we het toch goed..’ Pap ik hou je nou voor de gek haha.. maar je had wel gelijk en dat besefte ik ook!

De rest van de dagen van deze week hebben we wel gewoon stage gelopen. Eigenlijk juist ook bewust om papa alles te kunnen laten zien. Woensdag zijn we in het activiteiten centrum geweest en heeft papa ook kennis gemaakt met wat kinderen en het personeel. Dit was verder niet zo’n hele spannende dag, in tegenstelling tot donderdag. Ik had donderdag ochtend eerst mijn interview voor het succesverhaal met een werknemer hier. Deze vrouw is zelf vroeger gered door FORGE. Hier heb ik de vorige keer ook over verteld. Deze zelfde vrouw is ook ooit geïnterviewd door Kim Feenstra. Dit filmpje is te vinden op youtube: ‘Shaly in de Filipijnen’, heel kort maar geeft wel een indruk! Voor het 30-jarig bestaan van FORGE willen ze nu drie uitgewerkte succesverhalen. En deze ochtend had ik dus mijn interview en kon ik papa meenemen. Ook dit was weer heel heftig.. deze vrouw heeft zoveel meegemaakt. Ze was aan een stuk door aan het vertellen over dat ze vroeger is misbruikt en verkracht door haar familie. Ze voelde zich niet fijn thuis dus ging het nacht leven in. Hier ontmoette ze verschillende vrienden waarmee ze ging werken in de bar en uiteindelijk in de prostitutie belandde. Door FORGE is ze hieruit gekomen en daar is ze eeuwig dankbaar voor. Ze heeft nu een zoontje en een dochter en werkt nu zelf voor FORGE. Ik ben nog steeds bezig om dit interview uit te werken in een goed lopend verhaal.. dat valt nog niet mee! Deze dag werd nog veel specialer toen er nóg meer bezoek uit Nederland kwam. FORGE krijgt verschillende donaties door middel van sponsoring door Terre des Homes uit Nederland. Deze organisatie heeft als doel de kinderuitbuiting te stoppen in verschillende landen, zo ook in de Filipijnen. Omdat zij natuurlijk ook research moeten doen of het geld goed wordt besteed en wat er precies mee wordt gedaan kwamen er twee Nederlandse mannen op bezoek in Teen Dreamers Home. Ze werden eerst goed ontvangen met een speciale lunch. Alle kinderen waren zo zenuwachtig! Ze hadden allemaal iets voorbereid. De kinderen uit het activiteiten centrum hadden een soort toneelstukje over hoe het nachtleven er aan toe gaat. Ze speelden gitaar en zongen erbij. De meiden uit Teen Dreamers Home hadden een dans gemaakt en sommigen vertelde hoe dankbaar ze zijn dat zij ‘gered’ waren. Deze verhalen waren zo heftig om te horen. Op een of andere manier kwamen ze nu 10 keer zo hard binnen dan dat je ze normaal op stage van een werknemer hoort. De kinderen stonden zelf met een brok in hun keel hun verhaal te vertellen voor zoveel mensen. Zij kregen het dan ook voor elkaar om iedereen die aanwezig was te raken. Ik vond het zo speciaal dat papa hierbij mocht zijn. Een beter beeld van de hele organisatie kan je niet krijgen. Dit allemaal op een hoop zorgde voor nogal wat emoties.. maar gelukkig laat iedereen hier in de Filipijnen (in tegenstelling tot in Nederland) gewoon op het werk alles gaan en is niks gek of onprofessioneel. Na deze dag hebben we nog na gekletst en bij papa in het resort gezwommen. Ik heb zelfs twee nachtjes daar geslapen.. even de luxe meegepakt en heerlijk geslapen in een heerlijk bed en zelfs een warme douche!! Toen was het alweer vrijdag en zou papa weer doorreizen naar zijn eigen studenten. Het ging zo snel maar het was het helemaal waard! En na het afscheid leek het ook alweer zo normaal zonder pap, gek hoe snel dat gaat. Maar misschien ook wel weer fijn anders zou ik nog heimwee gaan krijgen haha!

Verder hebben we op stage nog bij interessante huisbezoeken mee mogen kijken. De moeder van het meisje sprak vloeiend Engels. Voor het eerst dat wij een huisbezoek konden volgen. Dit meisje bezoekt vaak het activiteiten centrum maar wordt erg beïnvloed door foute vriendinnen. Zij nemen haar helemaal mee in het gebruiken van drugs en alcohol. Het plan van FORGE is om haar over te plaatsen naar Teen Dreamers Home. Tijdens zo’n huisbezoek wordt dit idee geïntroduceerd bij moeder, wat natuurlijk op het begin niet goed bevalt. Naar mate het gesprek vorderde was moeder zo ver dat ze naar TDH wilde komen voor een rondleiding en een informatiedag. We zijn deze dag ook nog langs geweest bij het meisje waar ik eerder over vertelde. Van dit meisje hebben we een intake gezien en dit meisje zit nu in TDH. Ze is hier laatst een keer weggehaald door haar zus omdat haar vader niet eens is met haar verblijf daar. We zijn nu samen met de social worker bij haar vader langs gegaan. Ze hebben ons ook hun ‘huis’ laten zien. Voor zover dat je het een huis kan noemen.. het was zo klein en ze sliepen daar met 8 broertjes en zusjes. Het leek een beetje op een hutje gemaakt van planken. Ik heb daar toevallig vannacht tijdens een dikke stortbui nog aan gedacht. Zo maak je wel echt kennis met de armoede van de Filipijnen.

Toen kregen we afgelopen week ook nog heel zielig nieuws over een meisje (16 jaar) dat al lang zwanger was. Sinds wij hier zijn liep ze al met een dikke buik en kon ze amper deelnemen aan activiteiten. Ze vertelde altijd heel trots dat ze blij was om een kindje te krijgen. We hadden haar al een tijdje niet meer gezien in het activiteiten centrum en haar zus zei altijd dat het goed met haar ging. Totdat we hoorden dat ze zou gaan bevallen maar ze helaas niet in staat was om de medicijnen te betalen. Ze was op dat moment niet goed financieel voorbereid, dus hebben ze het kindje moeten laten overlijden. Geen geld is geen zorg hier in de Filipijnen. Het gebeurde allemaal ’s nachts dus niemand heeft haar ook kunnen ondersteunen van FORGE. Het gaat hier waarschijnlijk om een bedrag van 150/200 euro. Dit vonden we zo heftig om te horen. We zijn later die dag bij haar op bezoek gegaan. Ze deed zich naar mijn idee beter voor dan dat ze zich daadwerkelijk voelde. Ze was de volgende dag al ontsnapt uit het ziekenhuis. Hier zeggen ze tegen ons dat dit een les voor haar is.. dat vonden wij nogal krom als dat een leven van een kind moet kosten. Aan de andere kant zeggen ze ook dat het kindje waarschijnlijk al niet aan de basisbehoeften kon worden voorzien als er nu al niet genoeg geld was. Dit vond ik wel erg dubbel.. maar zo gaat het er hier dus veel vaker aan toe.

Naast stage en na pap zijn vertrek zijn we ook nog twee weekendjes weggeweest naar Boracay en Malapascua. Boracay is het party eiland van de Filipijnen en staat bekend om de mooie witte stranden. Een weekendje alleen maar zonnen en ’s avonds zijn we naar een feestje geweest waar een Nederlandse DJ Quintino kwam. Heel toevallig en super leuk! In Malapascua hebben we een voorproefje gedaan op onze PADI. Dit heette een scuba duik om kennis te maken met het duiken met verschillende oefeningetjes. Het bleek hier dus ook niet zo mooi te zijn, dit eiland stond vooral bekend om te zwemmen met haaien als je je PADI zou hebben. Slecht ingelezen kwamen we dus bij de duikscholen aan. We hebben uiteindelijk een soort van proef duik gemaakt met een Nederlandse instructeur, super handig! We dachten dat het wel mee zou vallen met dat we weinig zouden zien, alle professionele duikers zijn natuurlijk veel meer gewend. Ik heb drie jaar geleden ook in de Filipijnen zo’n soort duik gemaakt en zoveel mooie dingen gezien, dus ik had er wel vertrouwen in! Nou vol goede moed doken we het water in en met heel veel pijn aan mijn oren gingen we steeds dieper. Uiteindelijk hebben we wat oefeningetjes gedaan en heeeel veel dood koraal gezien, het was allemaal grijs en bruin. We hebben denk ik drie keer Nemo voorbij zien zwemmen en vijf zeesterren gezien. Verder dreef Milou elke keer op de grond en vloog ik elke keer naar boven. Hij heeft ons een keer naar boven gehaald om duidelijk te maken dat duikers ook horizontaal zwemmen.. aangezien we alleen maar rechtop stonden en onszelf met die flippers niet echt raad wisten. Uiteindelijk kregen we het een beetje door. We zijn toch wel een beetje gaan twijfelen of we onze PADI echt willen gaan halen.. Wat een succes..

En toen kreeg ik ineens een appje van Alice en Rob.. Wij zijn in de Filipijnen en morgen komen we even langs! Dit kwam zo onverwachts, daar had ik niet echt meer op gerekend. We hadden op een plaatsje afgesproken en hebben samen gegeten. Kort maar krachtig want ze moesten daarna meteen weer door. Heel leuk en onwerkelijk om hun ineens hier te zien. Hebben heel gezellig bij gekletst!!

Nou dit was ie weer voor deze keer! De tijd vliegt hier voorbij.. we moeten ook nog hard aan de bak voor onze verslagen voor school, dit is er tot nu toe nog een beetje bij ingeschoten. Wist niet dat je zelfs in de Filipijnen stress kon ervaren haha.. Maar ook dit gaat goed komen!

Heel veel liefs van mij xxxx