Heeee lieve volgers,

In mijn vorige blog heb ik vooral over de leuke weekendjes verteld. We zitten hier natuurlijk niet alleen voor de leuke tripjes, we hebben ook weer een hoop meegemaakt op stage.

Twee weken terug hebben we een aantal intakes gezien in het activiteiten centrum. Ik heb al eerder verteld over een ‘peer educator’, dit is iemand die al langer bekend is bij FORGE en vaak in het activiteiten centrum komt en andere jongeren aanspoort om ook naar het activiteiten centrum te komen. Een peer educator had een groepje jongeren laten komen naar het activiteiten centrum. De intake vond plaats met een aantal jongeren en wij mochten er ook bij zitten. Deze jongeren zaten allemaal in een ‘gang’. Ze vertelde dat er heel wat vooraf ging als je bij zo’n gang wil horen, een soort ontgroening waarbij ze worden geslagen. Wij vroegen ons natuurlijk gelijk af waarom je daar dan bij zou willen horen. Het gaat puur om erbij te willen horen en de groepsdruk. Er zijn vaak gevechten die plaats vinden met andere ‘gangs’ waarin iedereen zich wil bewijzen. Ik stond er niet echt bij stil dat zoiets ook speelt hier in de Filipijnen. Tijdens zo’n intake worden er ook dingen gevraagd over homofiele activiteiten die ze uitvoeren. Het komt namelijk vaak voor dat jongere jongens dit doen met oudere mannen voor geld. Zij bieden zichzelf dan aan. Ook hier stond ik niet echt bij stil, ik ging automatisch vanuit dat dat eigenlijk alleen bij meiden voorkwam. Maar naast de meiden die zich aanbieden zijn het dus ook jongere jongens. Het personeel vertelde hierover en ik probeerde het me voor te stellen. Zij worden van thuis weggestuurd om te bedelen of geld te verdienen om zich alleen al van eten te kunnen voorzien. Anders komen zij lang niet aan 3 keer per dag eten. Het is onvoorstelbaar maar er lijkt voor hun dan bijna geen andere weg dan op dat moment jezelf ‘aan te bieden’. Het komt dan ook voor dat de kinderen alleen naar het activiteiten centrum komen ’s ochtends voor de snacks. Ze komen dan direct vanuit het nachtleven van de straat, helemaal opgemaakt en ruikend naar de alcohol. Dit is natuurlijk niet alleen het doel van het activiteiten centrum dus ze hebben daarom besloten de activiteiten vanaf de middag plaats te laten vinden.

We hebben ook veel stage gelopen in Teen Dreamers Home. We waren uitgenodigd op het feestje want het is hier einde schooljaar. April en mei zijn hier de maanden van de zomervakantie. Drie meiden van de middelbare school waren geslaagd en de rest was over naar het volgende jaar. We hebben van te voren een grote taart gekocht en voor iedereen een klemmetje voor in de haar als cadeautje. Op zo’n feestje draait het voornamelijk om het eten met z’n allen en kreeg iedereen de gelegenheid om iets over elkaar te zeggen. Ook sommige moeders waren aanwezig, helemaal trots! Wij hebben ze uiteindelijk ook gefeliciteerd en allemaal een klemmetje gegeven. Ze waren hier zo blij mee! Dit was echt heel leuk om te zien, iedereen deed m gelijk in, zo dankbaar. Ook zijn we begonnen met de dagboekjes. We hebben iedereen een schriftje gegeven en een kleine introductie gegeven op het reflecteren. Het is de bedoeling dat ze elke week iets opschrijven over hoe hun week was en wat ze allemaal hebben gedaan. We willen hier samen op gaan reflecteren zodat het gemakkelijk wordt om doelen te stellen. Het valt ons namelijk op dat er heel veel gehamerd wordt op doelen stellen en dromen waarmaken, maar dat de doelen hier vaak niet helemaal realistisch zijn. Bijvoorbeeld: Popstar worden in een band in Korea. Wanneer we aan het reflecteren denken we ook makkelijker bij het verleden te komen van de meiden. In mijn gesprekjes 1 op 1 is het leuk te zien hoe iedereen verschilt. De ene vertelt alleen een korte introductie en de andere had haar hele verleden al opgeschreven. Dit vond ik erg interessant. Ze vertelde dat ze het veilig vond als ik het las, dan dat ze het moest vertellen. Goed om te weten dat het bijhouden van het dagboekje voor haar dus al helpt. Dit was overigens ook een best heftig verhaal. Ze beschreef dat ze vroeger misbruikt is door haar eigen broer. Ze heeft het heel lang niet durven te vertellen aan haar ouders en toen ze daar klaar voor was, geloofden ze haar niet. Ze stonden aan de kant van haar broer. Dit is later opgemerkt door haar oom en tante, waar ze later is gaan wonen. Uiteindelijk was dit ook niet de beste oplossing waardoor ze eerst anoniem naar een andere opvang is overgeplaatst en uiteindelijk in TDH terecht is gekomen. Ze is hier erg dankbaar voor. Ze vertelt dat ze haar familie heel erg mist. Haar moeder mocht contact met haar opnemen maar heeft twee kansen verspilt door ruzie te maken met het personeel. Het personeel heeft daarom besloten dat het beter is om geen contact te hebben. Ze gaf wel aan dat ze dit begreep.. maar het blijft echt een zielig verhaal. Ze komt zo onzeker over, ze lijkt elke keer wel fysiek contact te willen zoeken (zoals alle meiden heel erg doen) maar als het dan erop aankomt wordt ze heel verlegen. Dat is dan juist ook wel wat mij nieuwsgierig maakt.

Omdat de meiden ook vakantie hebben willen we naast dit ook andere activiteiten doen. We hebben van allerlei activiteiten bedacht gericht op teambuilding en samenwerken zoals een soort zeskamp met spelletjes op muziek en met water. Ook hebben we bedacht om een beauty middagje te houden, waarbij we maskertjes willen kopen en bij iedereen de nagels willen verzorgen en lakken. Toen we dit voorstelden aan het personeel werden ze heel enthousiast. Ze kwamen daarnaast ook met het geweldige idee dat we gelijk het thema luizen erbij konden pakken. Of we naast de andere spulletjes ook luizen spul wilde kopen en dit samen wilden behandelen. Hier werden wij dan weer iets MINDER enthousiast van... Maar goed we denken dat het wel waardevol en hard nodig is.

Wat tussendoor ook nog leuk is om te vertellen.. We staan buiten stage uren zelfs op scherp! We zaten zaterdag voor school te werken, omdat we ’s avonds meegingen naar de street education. Hier worden kinderen op straat geschoold in kinderrechten. We zaten ’s middags in ons vaste internetcafeetje, toen we ineens een meisje van TDH alleen zagen lopen op straat. Dit zelfde meisje probeert altijd al te ontsnappen, maar dit keer was het dus ook echt gelukt. We schrokken hier best wel van omdat het internet café helemaal niet zo dicht bij TDH zit. Ze had dat hele stuk dus al alleen gelopen en we wisten dus ook niet hoelang ze al onderweg was. We zijn d’r meteen heen gegaan en hebben het personeel van TDH gebeld. Die waren helemaal opgelucht omdat ze haar inderdaad al aan het zoeken waren. Uiteindelijk hebben we ze met wat eten en drinken binnen bij het internet café kunnen houden, want zelfs het ophalen door het personeel ging in Filipino time.. na een half uur waren ze er. Maar toch een goede daad verricht!

We gaan vanaf nu ook aan de slag met de successtories. Er zijn drie personeelsleden die zelf ooit ‘gered’ zijn door FORGE. Als een soort ervaringsdeskundige werken zij nou zelf voor de organisatie. Omdat zij door middel van FORGE goed terecht zijn gekomen, wil de organisatie dit als een succesverhaal op papier en film hebben. Wij zijn gevraagd of dat wij dit willen maken. We zijn dus alle drie gekoppeld aan een personeelslid dat we gaan interviewen. Door middel van dit interview maken wij een verhaal over hun succes met FORGE. We gaan naar hun oude en nieuwe woonplaats, werkplaats, familie en proberen dit van alle drie in een film te zetten. FORGE bestaat aankomend jaar 30 jaar. Ze willen tijdens dit jubileum de verhalen en film kunnen laten zien.

Ook in de Filipijnen ging Pasen niet aan ons voorbij. Het was hier namelijk HOLY WEEK. Donderdag en vrijdag wordt er niet meer gewerkt en wordt er uitgebreid Pasen gevierd. Ook wij maakten hier gebruik van en zijn naar het Noorden gereisd. Vraag me niet hoe.. alle bussen zaten al vol dus we gingen voor de privé taxi. Onze taxichauffeur was zelf nog nooit in het Noorden naar Banaue gereden, met gevolg dat hij helemaal om was gereden. Dit taxi ritje heeft zo’n 16 uur geduurd en in totaal zo’n 250 euro gekost (een maand salaris in de Filipijnen!!). Eigenlijk willen we er niet meer aan denken, maar het was wel meer dan de moeite waard. We hebben hele mooie tours gedaan door de rijstvelden en de grotten. We hebben de hanging coffins gezien en zijn in de hot springs geweest. We hadden een heel gezellig hostel. We zijn daarna terug gegaan met de bus voor 10 EURO en deden er maar 9 uur over. Toch nog een meevaller dit weekend!

Zo, nu zijn jullie weer helemaal op de hoogte. Deze week zijn we weer in het activiteiten centrum en TDH geweest. Morgen hebben we de ‘wellness session’ met het personeel, volgens mij gaan we volleyballen. Zaterdag gaan we ook stage lopen en lopen we mee met de street education en de night visit. Omdat we dit extra dagje stage lopen, kunnen we de dinsdag vrij nemen want dit weekend komt papa op bezoek!! Hier kijk ik echt naar uit! We hebben een leuk weekendje gepland om samen met papa te doen. We gaan een dagje duiken en de andere dag gaan we zwemmen met de walvishaaien.. als papa durft tenminste.. haha waah wij durven zelf eigenlijk ook niet.. Maar we hebben wel heel veel zin in dit weekend!!

Leuk dat jullie weer lezen en ik laat snel weer van me horen!!

Heel veel liefs van mij!