Lieve allemaal,

Helaas liet de wifi het niet toe om mijn blog eerder te plaatsen. We kregen gister te horen dat door alle regenbuien nu ook de kabel van de wifi op Aafke’s kamer kapot is.. We gaan nu dus helemaal back to basic. We zijn nu dan ook meteen vaste klant in het internetcafé bij ons in de buurt. Maar goed hier weer een verhaaltje van mij. Ik loop een beetje achter want ik wil nog zo veel vertellen!

Allereerst over ons weekendje Moalboal, wat alweer vier weken geleden is. We hadden dit weekend geboekt via een adresje van onze stage. Zij kenden mensen van een organisatie met leuke activiteiten, zoals canyoneering door de Kawasanfalls en een island hopping. Dit leek ons erg leuk dus we hadden meteen geboekt. Via een facebook berichtje hadden we afgesproken bij de MacDonalds, dichtbij de plaats waar onze bus zou stoppen. Omdat we helemaal niet voorbereid waren door wie en op wat we werden opgehaald was het een beetje ongemakkelijk aan het begin. We zaten binnen te wachten en zagen twee mannen op scooters. We hoopten dat ze dat niet waren en dat we niet op de scooter hoefden, want daar hadden we wat verhalen van vernomen.. Na ongeveer een kwartier elkaar aankijkend en zoekend besloten we om de organisatie te gaan bellen en werd buiten de telefoon opgenomen.. ze waren het dus wel! Dat werd toch ‘habalhabal’ op de scooter! Zo wordt dat hier genoemd. We waren ’s ochtends om 6 uur al vertrokken en dachten rond de lunch wel naar ons hostel gebracht te worden om even rustig te eten en naar onze activiteit te gaan. Maar nee.. de mannen op de scooter hadden een ander idee en brachten ons direct naar de canyoneering tocht van 5 uur! Even omschakelen en we stonden tussen de rotsen. Deze canyoneering tocht leidde ons naar de Kawasanfalls. En wat was de omgeving mooi! Tussendoor van rotsen afgesprongen, van glijbaantjes gegleden (waar uiteraard mijn broekje weer scheurt) en heel veel geklommen onder en door de rotsen. Dit was echt super leuk!! Bij deze tocht was het eten inbegrepen en daarna zijn we naar ons hostel gebracht. Het was nog best een stukje rijden want ons hostel lag een beetje achteraf. Gelukkig stonden de mannen van de organisatie meteen paraat! Wij brengen jullie vanavond wel naar een barretje en brengen jullie weer thuis. Even een twijfel door alles waar we voor gewaarschuwd zijn, maar het voelde toch oké, omdat ze bij een organisatie horen en omdat we de volgende dag weer met hun geboekt hadden voor de island hopping. Eenmaal aangekomen hebben we heerlijk gegeten en wat gedronken in de bar. Ze hebben ons een kaartspelletje geleerd en we hebben hun ‘bussen’ geleerd. We beseften wel dat we nog terug moesten op de scooter en dat onze chauffeur al half lag te slapen op zijn stoel.. We hielden maar heel naïef voor ogen dat het van moeheid was.. Uiteindelijk zijn we heel netjes teruggebracht naar ons hostel. De volgende dag zouden we weer om 1 uur worden opgehaald om de island hopping te doen met de boot. Dit was ook erg leuk! We hebben op drie verschillende plaatsen gesnorkeld en hele mooie vissen en koraal gezien. Een andere plaats was speciaal om de scholen sardientjes en de zeeschildpadden te zien. Helaas hebben we toen de zeeschildpadden gemist! Uiteindelijk zijn we weer teruggebracht naar ons hostel en hebben we de volgende dag een dagje op het strand gelegen. Iets te enthousiast natuurlijk uren in de zon, waardoor we terugkwamen als drie rode kreeftjes! Na heel wat vervellen ging dat ook weer snel over.

Na een weekendje in de community doorgebracht te hebben vanwege onze stage dag op zondag, waarover ik vertelde in mijn vorige blog, vonden we het extra leuk om dit weekend te mogen gaan. Af en toe kletsen we doordeweeks met onze ‘tweede moeder’ hier, zij is onze buurvrouw maar ook hoofd van het project waar wij stage lopen. Zij geeft ons vaak tips voor weekendjes en van haar horen we meestal ook als iets niet door gaat op stage, meestal op de dag zelf. Omdat wij het toevallig over het weekend hadden, zei ze even tussen neus en lippen dat de ‘welness session’, een soort teamdag, niet door ging vanwege de drukte op vrijdag. Hier waren we stiekem een klein beetje blij mee, vooral dat we het dit keer op tijd hoorden! Nu konden we de vrijdag ook nog meepakken met ons weekendje! We hadden dit weekend twee dagen naar Siquijor geboekt en daarna twee dagen naar Dumaguete in Negros. Siquijor staat bekend als een heel rustig mooi eilandje met niet echt hoogtepunten. Het is daarom ook niet heel toeristisch. We hebben hier een scootertje gehuurd en zijn zo het hele eiland met behulp van een landkaartje rondgereden. Zo konden we elk moment stoppen. We zijn bij een oudere man geweest die bekend staat om zijn ‘traditional healing’. Dit is wel een toeristisch plekje. We konden hier kiezen uit spiritual healing, handlezing of een massage, waarbij je pijn werd weggeboden. Aafke en Milou kozen voor de handlezing en bij beide kwam eruit dat ze een lang leven hebben, goed werk kregen, Milou een goede partner had en Aafke twee kinderen kreeg. Omdat het erg voor de hand liggend leek koos ik voor een massage waarmee hij mijn rugpijn weg zou bidden. Na een heel gebed en geblaas kreeg ik een massage bij bijna al mijn lichaamsdelen (met nog 10 pottenkijkers) en mocht ik 10 euro afrekenen. Erg duur voor Filipijnse begrippen. Daarna vertelde hij nog even doodleuk dat het alleen werkte als ik 24 uur niet ging zwemmen of douchen (het was 30 graden en we hadden nog twee hele dagen te gaan). Hoe goedgelovig ik ook ben.. ik heb het helaas niet kunnen volhouden. We zijn daarna nog bij een aantal watervallen geweest. Iedereen wil je hier heel graag helpen. Wanneer we bij een waterval aankomen (en wij duidelijk zien dat we met een trap naar beneden moeten) komen er al 5 mensen op ons afgestormd om ons naar de waterval te begeleiden. Lekker naïef van ons.. dit doen ze natuurlijk niet zomaar! We hebben ze tot nu toe elke keer wat gegeven en een man gaf aan dat hij vanavond z’n sigaretje weer kon betalen! Fijn dat we daar een bijdrage aan konden leveren.. maar het blijkt niet echt vanzelfsprekend te zijn, vertelde ’s avonds een backpacker tegen ons. Hij gaf deze mensen nooit iets en zei dat dat ook niet per se verwacht werd, maar dat blijft lastig vind ik. Ze zijn allemaal erg lief en behulpzaam. Dat is sowieso soms erg lastig omdat we door alles wat in Nederland wordt gezegd en waarvoor we worden gewaarschuwd, soms achterdochtig zijn wat helemaal niet nodig is. We hebben ons tot nu toe nog nooit onveilig gevoeld en niemand heeft verkeerde bedoelingen gehad! Maar we blijven op onze hoede.. We zijn daarna doorgereisd naar Dumaguete met de boot. We kwamen hier erg vroeg aan. Nadat we onze spullen hadden gedropt zijn we op zoek gegaan naar een tour om zoveel mogelijk te kunnen zien. Dit kon helaas niet meer op de dag zelf geboekt worden, waardoor we snel geneigd waren het met de tricycle te doen. We zouden naar de Twin Lakes (twee grote kratermeren) gaan en naar een 30 meter hoge waterval. Hier hebben we zo’n hele dag over gedaan. We werden elke keer tot een punt gebracht waar we dan weer met de motor omhoog moesten, omdat de trycicle dit niet aankon. En dat hebben we gemerkt! De motor raakte oververhit en we konden helaas niet door. Dit betekende weer verder op de motor (en dus weer opnieuw betalen). Mensen aan de kant lachte ons uit dat we überhaupt met de tricycle naar de watervallen gingen, omdat het alleen maar bergopwaarts was. Een beginnersfoutje zullen we maar zeggen. Uiteindelijk heel veel tijd en geld minder, hebben we toch de waterval gezien en het was de moeite waard! De volgende dag zijn we heel vroeg met de bus naar Apo Island gegaan. Dit deden we met een groep van 8 man. Op dit eiland waren we verzekerd om de zeeschildpadden te zien. En ze waren zo groot! Dat had ik echt niet verwacht. Verder hebben we op dit eilandje nog een beetje gelegen en zijn we daarna terug gereisd met de boot en bus naar ons hostel en daarna terug naar huis.

Deze week op stage is nogal een rustige week. Het personeel heeft het allemaal erg druk, waardoor een aantal van onze activiteiten niet door konden gaan. We hebben deze week dus vooral veel aan onze verslagen voor school gewerkt. We hebben woensdag een echt traditioneel Filipijns feestje meegemaakt. De man van onze buurvrouw/tweede moeder werd 50 jaar! Het geslachte varken met een bamboe stok door zijn mond en kont en de karaoke konden natuurlijk niet ontbreken. Heerlijk zonder schaamte zingt iedereen hier de longen uit de lijf. Natuurlijk konden wij ook niet achter blijven.. En ik hoor jullie denken, maar mijn lelijke gezang viel hier dus helemaal niet op! Ze houden ook wel van een biertje hebben we gemerkt en bleven maar aandringen met nieuw bier.

Dit weekend zijn we op de community gebleven omdat we zaterdag onze evaluatie van onze eerste maand stage hadden en we dachten ’s avonds te gaan volleyballen. Dit was alleen ineens verzet naar volgende week zaterdag. Ik heb dit een keer tegen onze buurvrouw gezegd dat we wel een keer mee zouden doen. Dit heeft zij, maar ook de community en de organisatie erg serieus genomen.. iedereen heeft het erover! Tot nu toe ziet het er nog niet naar uit dat het ook daadwerkelijk doorgaat.. het heeft hier namelijk de hele week geregend. Het hele veld ligt onder water en de community is ook een grote modderpool. Ik zal de foto’s toevoegen! We zijn zaterdag met de meiden van TDH en zondag met een Filipijnse vrouw naar de kerk geweest om te ervaren hoe dat hier gaat. Ze zijn heel veel bezig met het geloof en we zien bijna overal ‘God bless you’ staan. Dit zien we op beeldjes maar ook op de tricycle of jeepney’s staan. Zo zagen we laatst ook een sticker in de jeepney met: GOD ZIET ALLES. Vandaar dat iedereen altijd netjes betaalt en alles in goed vertrouwen gaat. Het is over twee weekjes Pasen en daar trekken ze in de Filipijnen een week voor uit. Ook dit nemen ze heel serieus en wordt er van donderdag tot zondag niet gewerkt. Dit noemen ze de HOLY week. We zijn van plan om dan naar de rijstvelden in het noorden te gaan. We zijn gewaarschuwd voor de drukte aangezien heel de Filipijnen deze dagen uitrekt naar stranden. Maar eerst nog twee weekjes stage, waarin we met ons programma mogen gaan starten. We willen de meiden in TDH kennis laten maken met het ‘reflecteren’. We hebben voor alle meiden een schriftje gekocht zodat ze een soort van dagboekje kunnen bijhouden met alles wat ze hebben meegemaakt in een week. We willen dit 1 op 1 met de meiden gaan bespreken. Dit zal ik de volgende keer beter uitleggen!

Hopelijk geeft het een beetje een beeld van de laatste weken. Ik kijk uit naar jullie reacties, ze zijn erg leuk om te lezen!

Heel veel liefs vanuit de Filipijnen!