Lieve allemaal,

Na lang overwegen en een beetje uitstellen heb ik toch besloten om een blog bij te gaan houden. Zo kunnen jullie mij van een afstandje toch volgen. Omdat we intussen al bijna twee weekjes hier zijn, ga ik het proberen kort te houden.

Donderdag 23 februari vlogen Milou en ik ’s middags vanaf Düsseldorf. We waren ruim op tijd en dus nog even de tijd om rustig wat te drinken met iedereen die ons uit kwam zwaaien. We waren best wel rustig.. maar toen we de boarding gate zagen keken we elkaar aan en drong het ineens door.. Iedereen een dikke kus gegeven en daar gingen we dan!

Na een goede vlucht waren we eindelijk aangekomen in de Filipijnen. Even zoeken en uiteindelijk vonden we Aafke (nog een Nederlandse student) en 3 mensen van FORGE (de organisatie waar we stage lopen). Zij brachten ons naar ons resort.. Tenminste dat dachten we! Er was iets misgegaan met de communicatie en er was niets meer op tijd geregeld. Omdat er uit ervaring van andere stagiaires was gebleken dat een week ergens anders acclimatiseren en wennen in de Filipijnen zeer aan te raden was, zouden we de eerste week doorbrengen in een resort in plaats van in de community. Gek genoeg keken we niet raar op dat dit niet goed geregeld was, ook wel weer fijn want dat maakte het minder erg. Intussen was het twee uur ’s nachts en na 24 uur reizen wilde we toch wel graag naar onze kamer. Met een open wagen reden we door de community met alleen maar hobbelwegen, bomen, struiken, hutjes, loslopende kippen, geiten, ratten en honden. We zeiden het niet maar volgens mij vroegen we ons alle drie af waar we nou eigenlijk aan begonnen.. De kamer waar Milou en ik slapen bestaat uit een klein kamertje met een stapelbed, een douche (met stromend water) en een wc die helaas niet meer van zelf doortrekt. Daarnaast hebben we nog een soort van keuken met alleen een wasbak, aanrecht en koelkast. Het was allemaal erg wennen aan het begin maar het zag er wel erger uit omdat het donker was toen we aankwamen. Intussen zijn we gewend aan de loslopende beesten (als ze maar buiten blijven), we hebben namelijk regelmatig mega spinnen, salamanders en kakkerlakken binnen in onze slaapkamer.

Al met al zijn we intussen gewend en hadden we 3 daagjes om even rustig te settelen en de omgeving te verkennen. De tricycle, de jeepney en het mega ongeorganiseerde drukke verkeer en alle tentjes naast de weg en de mensen herken ik nog van twee jaar terug. Tien minuutjes van ons af zit Tamiya, daar waar alle winkels en restaurantjes zijn. We zijn hier al vaste klant bij BO’s coffee (een koffietentje waar we kunnen zitten met wifi), we zijn alleen nog wel op zoek naar het ideale restaurant (aangezien we niet kunnen koken).

Maandag begon onze oriëntatie dag bij FORGE. Een drukke, volle dag met verschillende introducties van projecten. FORGE is een organisatie die zich inzet voor kwetsbare kinderen. Het gaat hier bijvoorbeeld om kinderen die seksueel misbruikt zijn, straatkinderen of trafficking (als kinderen van de ene naar de andere plaats worden vervoerd voor illegale doeleinden). FORGE heeft verschillende projecten en wij zijn met z’n drieën op het RESCUE project gezet. In dit project zitten verschillende onderdelen waar wij stage lopen. Bijvoorbeeld het ‘teendreamershome’, een huis waar 17 meiden wonen. Het activiteiten centrum, daar waar alle kinderen in en uit mogen lopen (dit is preventief om ze van de straat te houden) en het outreachend werken ’s avonds op straat. Hier wordt dan bijvoorbeeld ‘street education’ gegeven, zoals voorlichtingen over kinderrechten, voorbehoedsmiddelen of SOA's. Ook worden kinderen die rond hangen of op straat leven hier aangesproken om bijvoorbeeld naar het activiteiten centrum te komen. Daarnaast worden er nog huisbezoeken gedaan en worden er bezoeken gebracht aan andere community’s waar veel kinderen leven. We hebben in de eerste week vooral overal kennisgemaakt en een heel warm welkom gehad. We behoren echt tot de FORGE familie waar iedereen voor elkaar zorgt.

Na een weekje veel indrukken, waarin we steeds beter gewend raakten besloten we onszelf toch even te verwennen met een weekendje in een resort op Bohol (een eilandje onder ons). In dit lange weekend hebben we een dagtour gedaan langs alle hoogtepunten van Bohol. We hebben op quads door de Chocolate Hills gereden. Zo cool, altijd al willen doen! En de bekende aapjes van Bohol gezien, ze waren wel veel kleiner dan gedacht. En daarna de zipline gedaan, liggend van een mega hoge kabelbaan van berg naar berg, met alleen water onder je. Ik vond het dood eng en was heel bang, maar ik kon niet achterblijven.. Achteraf blij dat ik het heb gedaan! Daarna hebben we gegeten op een floating restaurant, was heerlijk en super mooi! Dit allemaal op een mega kleine tricycle die net niet op maat is gemaakt voor drie Nederlandse meiden. Opgevouwen zijn we de dag doorgekomen, maar zoals Fred onze bestuurder zei: met de tricycle beleef je de unieke ervaring en zie je veel meer! Daarna hebben we een dagje aan het strand en zwembad gelegen om ons helemaal op te laden voor een nieuwe stageweek waarin we echt officieel gingen beginnen. Omdat het helaas niet helemaal is gelukt om het kort te houden vertel ik de volgende keer over mijn eerste ervaringen op mijn stage.

Heel veel liefs Sophie